De nieuwe 'roman noir' van Patrick Conrad, Diep in december, ontleent zijn titel aan een regel uit het lied 'Try to remember': 'Deep in December it's nice to remember the fire of September that made us mellow'. Op de meest onwaarschijnlijke momenten duikt het nummer in het verhaal op. De eerste keer hoort Theo Wolf, de onfortuinlijke hoofdrolspeler in dit bizarre drama, het wanneer hij een lijk van een vrouw ontdekt in een verlaten Antwerps pand waar hij ratten moet verdelgen. Het nummer zal een leidmotief worden in zijn leven.

Ooit was hij een gevierd politie-inspecteur die 'De Snuffer' werd genoemd omdat hij misdaden oploste met zijn olfactorisch geheugen. Nu verdelgt hij ratten voor de firma Rat-O-Kill. Die carrièreswitch was noodzakelijk nadat hij in de gevangenis zat omdat hij de vermeende dader van de moord op zijn dochter omlegde. Het bleek de verkeerde man te zijn. Wanneer hij het lijk van de vrouw ontdekt, ziet hij meteen dat zij door geweld om het leven is gekomen. Zonder iemand in te lichten onderzoekt de oude speurder de moord. Snel ontdekt hij dat het huis ooit gebruikt werd als decor voor pornofilms. Misschien heeft haar moord ook iets te maken met drie andere moorden die wijzen naar een seriemoordenaar.

Diep in december valt vooral op door de harde realiteit en de surrealistische toetsen die Conrad op een speelse manier met elkaar vermengt. Conrad schuwt geen enkel detail en beschrijft de verrotting van het lijk en de misselijkmakende geur zonder enige terughoudendheid. Het lijk doet denken aan de schilderijen van Francis Bacon, mijmert Wolf, want hij is een kunstkenner. Het wordt lichtjes hallucinant wanneer Wolf het gezelschap van de dode vrouw opzoekt en zelfs haar haren op haar aangevreten hoofd kamt om ze meer toonbaar te maken. Hij noemt haar liefkozend Lucy, naar het fossiel van de vrouw die ruim vier miljoen jaar oud zou zijn.

Diep in december speelt zich af in de winter van 1996 en gaat ook terug naar de Expo 58 en de brand in de Brusselse Innovation in 1967. Het geeft Conrad de kans om grote en kleine feiten met een nonchalante flair door het verhaal te strooien.

Eigenzinnig is het woord dat het oeuvre van Conrad typeert. Hij was ooit lid van het Antwerpse dichterscollectief The Pink Poets. Hij maakte documentaires en moet voor eeuwig benijd worden omdat hij voor de film Mascara Charlotte Rampling kon strikken. Nu levert hij elk jaar een misdaadroman af die in niks te vergelijken valt met wat het gros van de Vlaamse misdaadauteurs bedenkt. De thematiek in Diep in december is serieus: het boek handelt over verval en vergankelijkheid en die nietsontziende smeerlap de dood. Gelukkig verstaat Conrad de kunst om zijn verhaal lichtheid en humor mee te geven. Diep in december is een hoogtepunt in ­Conrads oeuvre, en in de Vlaamse misdaadliteratuur.

Vrijdag, 279 blz., 19,95 € (e-boek 9,99 €)

Misdaadroman van Patrick Conrad (1945) die bekendheid geniet als dichter, prozaschrijver, tekenaar en cineast. Hoofdpersoon is de voormalige politie-inspecteur Theo Wolf die na een vergeldingsactie op de vermeende moordenaar van zijn dochter in de gevangenis belandde. Het verhaal begint in 1996, wanneer Theo weer op vrije voeten staat. Een vriend vanuit de gevangenis bezorgt hem een baan als rattenverdelger. Tijdens zijn eerste zelfstandige klus vindt Theo het lijk van een vrouw, waarbij hij door zijn jarenlange ervaring onmiddellijk de verdachte omstandigheden herkent. Hij besluit zelf op moordonderzoek uit te gaan, waarop verschillende onderzoekslijnen hem door de meest duistere hoeken van Antwerpen leiden. In een wereld van morsige cafés, verlopen danstenten, pornostudio’s en meer plekken die het daglicht niet kunnen verdragen, ontwikkelt het onderzoek zich op spannende wijze tot een geloofwaardige climax. Met de voor Conrad kenmerkende combinatie van sterke plot en authentieke, duistere stem is deze roman een aanwinst voor de Nederlandstalige misdaadliteratuur.